حیا و عفت حضرت زهرا (س) بقدری بود که از نابینا هم رو میگرفت . فرمود پدر جان !اگر او مرا نمیبیند من که او را میبینم . بوی مرا که استشمام میکند . مردم !حضرت زهرا (س) با این درجه از حیا و عفت چه حالی پیدا کرد ؛ هنگامی که آن نامرد در کوچه ای که دو نفر به سختی از کنار هم رد میشدند ؛ جلوی راه او را سد کرد ؟ چنان سیلی به صورت نازنینش نواخت که گوشواره ی حضرت از گوشش به زمین افتاد .......

تو ای ثانی همان هستی

که ره بر مادرم بستی

به یک ضربت تو بشکستی

از او پهلو و از من دل

چو دستان تو را دیدم

ببستم چشم و لرزیدم

صدای ناله بشنیدم

خسوف ماه شد کامل

تو دیدی مادرم تنهاست

به دور از دیده ی بابا ست

نگفتی طفل او این جاست

غم مادر و را مشکل

ندیدی خردسالم من

ندیدی در چه حالم من

ز غم بشکسته بالم من

چسان او را برم منزل

به محشر از توام شاکی

کشم آهی ز غمناکی

به یاد چادر خاکی

که شد از اشک چشمم گل

منبع:كتاب گریزهای مداحی،نویسنده: محمد هادی میهن دوست

انتشارات: صبح امید