در منظره ی وداع یتیمان حضرت فاطمه (س) با مادر ندایی به امیرالمومنین (ع) رسید که فرزندان فاطمه (س) را دریاب . آنها را از مادر جدا کن که همه ملائک به گریه افتادند . امیرالمومنین (ع)* با ملاطفت ومهربانیفرزندان را از بدن فاطمه (س) جدا کرد .

فغان و آه از آن دم که خونفشان ز دو عین

بیامدند ضیاء دو دیده اش حسین

به روی سینه مادر شدند گرم نوا

فتاد غلغله ز فغانشان به ارض و سما

گهی به درد یتیمی حسن به شیون و شین

گهی ز یاد غریبی به آه و ناله حسین

در آن زمان شه دین با نوازش بی مر

جدا حسین و حسن نمود از مادر

کنون زجای دگر شورشی به سر دارم

نه در مدینه که در کربلا نظر دارم

دمی که خسرو لب تشنه از جفا ی یزید

سرش به نی شد و جسمش به خاک و خون غلتید

سکینه نام از آن تشنه لب یکی دختر

به قتلگاه در آمد به جستجوی پدر

به گریه گفت پدر جان فدای پیکر تو

بریده است کدامین لعین ز تن سر تو

به روی نعش پدر گرم آه و شیون شد

چنان که از غمش آشفته حال دشمن شد

دریغ و درد که بهر تسلی اش آنگاه

به قتلگاه روان گشت شمر نامه سیاه

بزد به صورت آن بینوا چنان سیلی

که گشت عارض چون ماه انورش نیلی

شاعر:صغیر اصفهانی

منبع:كتاب گریزهای مداحی،نویسنده: محمد هادی میهن دوست

انتشارات: صبح امید