امام صادق (ع) میفرماید : هیچ روزی همچون روز محنت و اندوه ما در کربلا نیست ،هر چند روز سقیفه و سوزاندن در خانه امیرالمومنین (ع) ..وکشتن محسن با ضرب لگد بزرگتر و وحشتناکتر و تلخ تر است ؛ زیرا آن روز اصل و ریشه عذاب است .آری اگر آن روز سیلی به صورت پاره تن رسول خدا نمیزدند در کربلا فرزندان پیامبر (ص) و دختران ابا عبدالله سیلی نمیخوردند . اگر آن روز در خانه امیرالمومنین(ع) را آتش نمیزدند در کربلا خیمه ها آتش نمیگرفت . اگر آن روز دستان امیرالمومنین (ع) را نمیبستند ،اسرا دست بسته ، وارد کوفه نمیشدند . اگر آنروز بدن پاره تن پامبر (ص) کبود نمیشد ، در کربلا هم رقیه (ع) تازیانه نمیخورد . اگر آن روز سینه حضرت زهرا (س) را بین در و دیوار نمی شکستند ؛سینه امام حسین (ع) هم زیر سم اسبان خورد نمیشد.
آتش کین خصم اگر در بیت پیغمبر نمیزد
کربلا از خیمه ها سر شعله ی آذر نمیزد
گر لگد بر در نمیکوبید دشمن در مدینه
شمر در کرب و بلا پا بر تن بی سر نمیزد
بین دیوار و در از کین کشته گر محسن نمیشد
حرمله پیکان به حلق نازک اصغر نمیزد
خونفشان گر سینه زهرا زمیخ در نمیشد
بر حسینش کس سنان و نیزه و خنجر نمیزد
بازوی مادر نمیشد گر ز کین خصم ،نیلی
کربلا کس تازیانه بر سر دختر نمیزد
همچو شمعی فاطمه از داغ بابا گر نمیسوخت
هچو پروانه رقیه گرد بابا پر نمیزد
گر نمیشد صورت دخت نبی از کینه نیلی
ناله ای از دل حسینش بر سر اکبر نمیزد
منبع:كتاب گریزهای مداحی،نویسنده: محمد هادی میهن دوست
انتشارات: صبح امید
