امام؛ نعمت مورد سۆال خداوند

امام

انسان برای اینکه بتواند در وادی شکر پروردگار قدم گذارد در درجه اول باید نعمت شناس باشد، یعنی بداند خداوند چه نعمتهایی را بر بندگانش ارزانی داشته است و از نعمت بودن آن ها غافل نباشد. البته نعمت های الهی سراسر وجود مخلوقات را فرا گرفته است. ولی خداوند متعال برخی از نعمت های خویش را نسبت به برخی دیگر برتر قرار داده و کوتاهی کردن از شکر آنها را به هیچ عنوان جایز نشمرده است و تصریح فرموده است که از انسان ها درباره آن ها سوال می فرماید.

لتسئلن یومئذ عن النعیم

در آن روز(قیامت) از نعمت مورد سوال قرار می گیرید.(تکاثر/8)

نعمتی که روز قیامت مورد پرسش پروردگار قرار می گیرد به تصریح مفسران معصوم قرآن اهل بیت است. امام علی علیه السلام در بیان این نعمت می فرماید:

نحن النعیم

ما نعمت هستیم( بحارالانور/ص52)

و نیز امام صادق علیه السلام تصریح فرموده اند که:

نحن اهل البیت النعیم الذی انعم الله بنا علی العباد.......و هی النعمه التی لا تنقطع

ما اهل بیت آن نهمتی هستیم که خدا به سبب ما بندگان را نعمت داده است.......و این نعمتی است که منقطع نمی شود

و سپس فرمودند:

... والله سائلهم عن حق النعیم الذی انعم به علیهم و هو النبی و عترته

....و خداوند از حق نعمتی که به ایشان ارزانی داشته یعنی پیامبر و عترت ایشان علیهم السلام از آن ها سوال می کند. ( تفسیر نورالثقلین، ص663)

لازمه شکر امام عصر ارواحنا له الفداه یاری ایشان با عمل است. هرکس در هر موقعیتی باید برای یاری کردن امام زمان علیه السلام بکوشد و با عمل خود در حفظ و نگهداری و اداء حقوق این نعمت بزرگ تلاش کند و از همه امکانات و توانایی های خود در این زمینه بهره گیرد

به راستی آیا ما به این حقیقت که نعمت امام علیه السلام مورد سوال قرار می گیرد توجه داریم؟! آیا برای این که خدای عزوجل ما را با امام زمان خود آشنا ساخته است، تاکنون سجده شکر به جا آورده ایم؟! آیا اصلا ایشان را به عنوان نعمت می شناسیم؟!

حقیقت این است که خداوند هیچ نعمتی بزرگ تر از نعمت ولایت اهل بیت علیهم السلام بر انسان ها ارزانی نداشته است. در قرآن کریم می فرماید:

فاذکروا الاء الله لعلکم تفلحون

پس نعمت های خداوند را یاد کنید شاید که رستگار شوید(اعراف/69)

شکر، بهره برداری درست از نعمت ها

امام صادق علیه السلام در بیان اینکه منظور از آلاء الله در این آیه شریفه چه کسانی هستند می فرماید:

هی اعظم نعم الله علی خلقه و هی ولایتنا

آن بزرگترین نعمت های خداوند بر آفریدگانش می باشد و عبارت است از: ولایت ما( اهل البیت علیهم السلام). (بحارالانوار، ص59)

اگر چنین است اولین درجه شکر نعمت امام زمان علیه السلام، اعتراف قلبی به همین حقیقت می باشد. یعنی اینکه ایشان را بزرگترین نعمت خدا در زندگی خود بدانیم و بیش از هر نعمت دیگری در صدد شکر گزاری از وجود پر برکتش برآییم.

در درجه دوم لازمه شکر امام عصر ارواحنا له الفداه یاری ایشان با عمل است. هرکس در هر موقعیتی باید برای یاری کردن امام زمان علیه السلام بکوشد و با عمل خود در حفظ و نگهداری و اداء حقوق این نعمت بزرگ تلاش کند و از همه امکانات و توانایی های خود در این زمینه بهره گیرد. تا از این طریق به وظیفه نصرت به ید که بالاترین درجه یاری اهل بیت است نائل گردد. و مشمول دعاهای خیر امام عصر عجل الله تعالی قرار گیرد. ید به معنای دست وسیله اعمال قدرت در انسان است. و به هر کاری که انسان با هریک از اعضاء و جوارحش انجام می دهد اطلاق کار یدی می شود. مثلا وقتی گفته می شود: هر کاری از دستت بر می آید انجام بده؛ منظور از دست فقط یک عضو خاص بدن نیست، بلکه هر امکان عملی که در اختیار انسان قرار دارد و می توان انجام دهد مورد نظر می باشد.

مهمترین شکل یاری امام این است که انسان در خلق و خوی و رفتارهای فردی و اجتماعی هر چه بیشتر به رنگ ائمه علیهم السلام در آید، و بتواند با عمل خویش به تبلیغ دین و یاری امام زمان علیه السلام بپردازد

پس عبارت ناصرنا بیده به کسی گفته می شود که با عمل خویش اهل بیت علیهم السلام را یاری نماید که شامل هر گونه عملی در جهت یاری ایشان می شود. با این توضیحات می توان گفت که مهم ترین شکل شکرگذاری نعمت امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف انجام هر عملی در جهت یاری ایشان است، و مهمترین شکل یاری امام این است که انسان در خلق و خوی و رفتارهای فردی و اجتماعی هر چه بیشتر به رنگ ائمه علیهم السلام در آید، و بتواند با عمل خویش به تبلیغ دین و یاری امام زمان علیه السلام بپردازد. آری یاری امام عصر تنها به وسیله زبان و قلم مانند درس دادن و نوشتن عملی نمی شود بلکه هر عملی که به نحوی حضرت را به دیگران شناسانده و نزد آنها محبوب سازد، تبلیغ دین و امام عصر علیه السلام محسوب می شود.

اگر کسی فقط بخواهد فقط به وسیله سخن و قلم در یاری امام زمان تلاش کند در حالی که عملش تصدیق کننده کلامش نباشد غالبا اثر منفی دارد.لذا در این زمینه عمل اثر بخش تر و مهم تر از سخن است. دوستداران امام زمان عجل الله تعالی باید بخاطر افزودن به اعتبار ولی نعمتشان باید مراقب اعمال خویش باشند و نباید کاری کنند که موجبات سر شکستگی و بد نامی امام زمان فراهم شود، زیرا هر عملی که آنها انجام می دهند دیگران آن را منسوب به آن حضرت می دانند. تا شاید که با انجام خیرترین اعمال نعمت امام زمانمان را شکرگزار بوده باشیم.

فرآوری: فاطمه زین الدینی

بخش مهدویت تبیان

منابع:

قرآن کریم

تفسیر نورالثقلین

بحار الانوار

آفتاب در غربت