تمام دشت، شیون بود و فریاد
عطش در خیمه ها میكرد بیداد
ز خیمه كودكان بیرون دویدند
سكینه مشك را دست عمو داد
گره در كار ثارالله افتاد
نگاهش باز سوی ماه افتاد
دلم یكباره شور افتاد وقتی
برادر سمت میدان راه افتاد
امام حسین چی كشید تا اباالفضل راه بیوفته سمت فرات
به سوی دشت عباسم روان شد
برای او حسینم روضه خوان شد
زمانی كه به خاك افتاد عباس
حسینم ناگهان قدش كمان شد
وقتی برادر روی زمین افتاد،بانَ الانکسارُ فِی وجهِ الحُسین علیه السلام ،آثار شكستگی در چهره ی امام حسین علیه السلام نمایان شد.
به خاك افتاد هر دو دست ساقی
از قدیم اینجور می خوندند ،میگن امام حسین خم شد،یه چیزی رو بالا آورد هی می بوسید و هی می بویید،هی به صورت می گذاشت،لشكر فكر كردند امام حسین علیه السلام قرآن پیدا كرده. ای فدای دستای قلم شده ات برم برادر.
به خاك افتاد هر دو دست ساقی
سه شعبه بود و چشم مست ساقی
عمود آهنین بر فرق او خورد
رها شد مشك، یعنی هست ساقی
آی مردم وقتی تیر به مشكش زدند،قبلش هنوز امید داشت،وقتی دست راست رو زدند مشك رو به دست چپ گرفت، فحمل القربة بأسنانه وقتی دو دستش رو زدند مشك رو به دندان گرفت،هنوز امید داشت،من وعده ی آب به علی اصغر دادم،اما یه وقت عمود آهن به سرش زدند،چی شد كه عباس دیگه نا امید شد، وقتی تیر به مشك اصابت كرد، فَوَقَفَ الْعَبّاس مُتَحَیراً همون جایی كه بود ایستاد، نمی دونست باید چه كنه،یه وقت با صورت رو زمین افتاد،شنیدید می دونید،اهل روضه اید،تو همه ی مجلس ها این حرف رو می زنند،وقتی یكی از بالای بلندی روی زمین می افته، اولین كاری كه میكنه دستاش رو سپر میكنه،اگه تیر سه شعبه به چشماش باشه،اگه تیر به قلبش فرو رفته باشه،اگه عمود آهن به سرش بزنند،دست در بدن نداشته باشه،با صورت به زمین بیوفته چی میشه؟
عمود آهنین بر فرق او خورد
رها شد مشك، یعنی هست ساقی
صدا زد: رفت بر باد آرزویم
به خاك افتاد مشكم، آبرویم
سكینه با خجالت گفت اما
بگو بابا كه برگردد عمویم
***
طفلان حرم بعد تو ماتم زده بودند
خواب همه را بعد تو بر هم زده بودند
با حال پریشان و دل شعله ور از آه
آتش به دل عالم و آدم زده بودند
در خیمه فقط حرف عمو بود عمو بود
عمو بود عمو بود، ولی دیگه نیست
در خیمه فقط حرف عمو بود عمو بود
آه از تو فقط از تو فقط دم زده بودند
عباس من،علمدار سپاه كربلایم:
بعد از تو چه سخت است بخواهم بنویسم
بر صورتشان سیلی محکم زده بودند
آن روز غم انگیزترین روز جهان شد
آن روز ملائک همگی غم زده بودند
نام تو پس از نام حسین بن علی بود
بر سر در هر خیمه دو پرچم زده بودند
انگار علی بود نه انگار تو بودی
سقای حرم میر و علمدار تو بودی
شاعر: احمد علوی
دانلود روضه
