شد حجره قتلگاهم

من شاه بی سپاهم

لشكر مرا نباشد

جز خیل اشك و آهم

شد مرغ دل به سینه

غرق آب و خون و پرپر

در حسرت مدینه

وز یاد داغ مادر

بر دل شكسته گشته

پهلو شكسته مهمان

درهای حجره ام را

نامحرمان ببندید

آی بی حیا كنیزان

آهسته تر بخندید